Moeilijk te geloven dat het al 3 jaar geleden is dat ik met Roeckiesworld begon. Time certainly flies when you’re having fun… 😉

 En laat dàt nu zijn waar het voor mij na al die tijd nog steeds om draait hier: plezier.

Plezier van het koken, plezier in het bakken, het (vele) foto’s maken, het reizen en het nadien delen van mijn impressies met jullie.

Maar wie is die ‘Roeckie‘ nu eigenlijk?

Wel, zeker en vast een bezige bij en een échte positivo, die probeert steeds de goeie kant van de dingen te zien en al blij wordt van een goeie kop koffie… 😉 Ik hou ook van auto’s (oude en nieuwe), van tattoos (heb er al 7 ondertussen…) en van film, theater en musical.

Ik zal nooit lang bij een ‘probleem’ blijven stilstaan, maar ga proberen zo snel mogelijk een oplossing te vinden.

Ik ben dus meestal goedgeluimd, ja. Wat zeker niet wil zeggen dat ik ook niet slechtgezind, koppig en on-ge-looflijk vervelend kan doen…

Hey, I’m not Mr Perfect. 😉

Ik kan goed relativeren en dat heeft me zeker al geholpen in mijn leven. Ik ben ondertussen 48 jaar en bekijk de meeste zaken betreffende social media misschien dan ook al wat meer vanop een afstand.

Ik zal me niet druk maken in de ‘cijfers’ of de ‘likes’.

En een foto? Die heb ik op één, twee, drie gemaakt met de smartphone, niet te veel ‘gedoe’ errond dus. 😉

Mijn topprioriteit in het leven is dan ook zonder twijfel mijn gezin!

Eva, waarmee ik al zo’n 25 jaar samen ben, door dik (in mijn geval ook letterlijk) en dun, in good (gelukkig veel) and (soms ook) bad times. Want ja, liefde is een werkwoord, echt wel. Maar we zijn samen op pad door het leven, zij aan zij and ‘I wouldn’t want it any other way’!

Het allermooiste dat ik in mijn leven tot nu toe heb mogen ervaren is zeker en vast ‘vader‘ worden door de adoptie van onze drie kinderen.  Ze te mogen zien opgroeien tot fijne jongvolwassenen is een ongelooflijk voorrecht. Ze kwamen ooit onverwacht van ver (Zuid-Afrika), maar kwamen recht mijn hart binnen en zullen daar altijd blijven. Love you, sweeties.

Daarnaast is er mijn (meer dan fulltime) job.

Ik ben namelijk gepassioneerd door onderwijs en al wat daarmee te maken heeft. Een schoolgebouw is dan ook mijn natuurlijke habitat.

Ik ben ondertussen al 15 jaar schooldirecteur en doe dit nog altijd met ontzettend veel ‘goesting’.

Misschien ben ik niet je ’typische’ schooldirecteur (hoera dus voor mensen met een ‘hoekje af’ die zichzelf kunnen én durven zijn), maar ik ga absoluut altijd 100% voor mijn job. Ik begon ooit ‘mijn carrière’ als leraar en leerlingbegeleider totdat ik voor de eerste keer een school ging leiden. Dat was in 2005, in een kleinere middenschool hier in de buurt. Het gaf me de kans om te groeien in die job en na 8 fijne jaren verliet ik die school om in opdracht van een aantal grote partners een nieuwe internationale school in Leuven op te richten. Een gigantische uitdaging om van niets een school op te starten, maar oh boy, wat werd dat één groot avontuur! Dankbaar denk ik terug aan al die mensen die in die 5 jaar mijn pad gekruist hebben. Kinderen, ouders en super-collega’s van over de hele wereld kwamen mijn leven binnen en dat was absoluut een hartverwarmende ervaring.

Vorig jaar kreeg ik dan de kans om directeur in ‘mijn’ oude school te worden in mijn thuisstad Aarschot. Ik zat er zelf 12 jaar lang als kind op school en mijn ‘Collegehart’ klopte nog steeds fel na al die jaren. Ik ben dan ook blij terug ’thuis’ te zijn. Het is een zeer grote, goeie en dynamische school met veel mogelijkheden, maar ook nog veel uitdagingen. Gelukkig maar, want me vervelen, dat zou ik niet willen. 😉 Just what I like dus. En dat deze school me de kans geeft om elk jaar als regisseur met de leerlingen een theaterstuk te brengen, is de kers op de taart.

En de toekomst? We shall see, maar voorlopig zit ik goed.

Werken met kinderen, ouders en leerkrachten kan soms uitputtend zijn en vraagt heel veel energie vandaag de dag, maar is ook zó verrijkend en geeft mij ook tonnen energie terug.

En ja, drie jaar geleden kwam dan ‘de blog‘. Niet dat dit ooit mijn intentie was, maar aangezien ik via instagram heel vaak de vraag kreeg om recepten of reistips te delen, leek het ’the right way to go’. En sindsdien is ook dit eigenlijk één grote avontuur geweest.

In het begin heb ik veel moeten leren en ja, wel eens fouten gemaakt of foute besissingen genomen. Natuurlijk ben je verrast in het begin als je iets ‘krijgt’ en ga je op vele voorstellen of bijna elke uitnodiging in want ja, “spannend” en “ik wil toch niets missen”? Maar ondertussen heb ook ik geleerd dat het daar allemaal niet om draait. Mij gaat het het – gelukkig maar – nog steeds om mijn liefde voor fotograferen met de smartphone, voor het bakken, voor het reizen… te delen met jullie.

Ik werd dus kieskeuriger en ga alleen nog op samenwerkingen in wanneer ze écht bij me passen (én wanneer ik er tijd voor heb ;-)). Ik mag gelukkig samenwerken met leuke PR-bureaus, merken en bedrijven die vertrouwen hebben in wat ik doe en wie ik ben (én niet ben) en dat is heel fijn.

Het àllerleukste aan de blog zijn echter de fijne en getalenteerde collega-bloggers (jonge en minder jonge!) die ik heb leren kennen en waar ik zo veel van leer, elke dag opnieuw. Dus Manon, Jelle, Els, Elien, Helen, Mie, Ellen, Laurence, Myriam, Karolien, Carla, Sarah, Virginie, Elle, Alicia, Caroline, Stephanie, Kris, Amylia, Alexia, Simon, Miette, Glenn, Sam, Sammy, Werner, Myriam, Sylvie, Ludovic, Katrien, Dominique, Annelies, Lizzy, Yoshi, Glenn, Desiré, Evelien, Ellen, Kjell, Marta, Eva, Jempi, Michael, Elisabeth, Lies, Sandy, Christophe, Sin, Loïc, Vicky, Jozefien, Peggy, Jiska, Sandra, Regula, Yasmine, Shana, Katrijn, Geert, Karin, Yvonne, Jolien, Jenno, Céline, Heleen, Peter, Joline, Adriaan, Sarah, Bianca, Karin, Sofie, Els, Hanne, Sarah, Claudia, Gilles, Jorinde, Anna, Sam, Roel, Anniek, Yasmin, Tamara, Kato, Anthony, Carolien, Lissandra, Silvy, Magda, Leslie, Yana, Deborah, Julie en nog zovele anderen wiens namen me nu niet meteen te binnen schieten: merci voor jullie inspiratie, elke dag opnieuw!

Dus 3 jaar Roeckiesworld, dat zijn veel receptjes, veel reisverhalen en er komen er nog aan hoor!

 

Liefs, Bart X

 

Thx aan fotograaf Berten voor de foto.

Berten, jij portreteert me altijd zoals ik ben. Niet schoner, maar ook niet lelijker. 😉 Merci, vriend!

En merci PJ en team van Optiek De Putter. You guys rock!